چون‌که صد آمد، نود هم پیش ماست
آمدن هاشمی مانند سدی برای ورود انسان‌های ناکارآمد به حوزه قدرت و مدیریت اجرایی کشور، خواهد بود و با رئیس‌جمهور شدن ایشان، نفوذ بی‌ریشه‌های تازه‌به‌دوران‌رسیده در نظام و انقلاب، کاهش یافته و بساط سوء مدیریت‌ها جمع خواهد شد. هم‌افزایی نخبگان و چهره‌های دل‌سوز و باتجربه در قالب یک مدیریت کارآمد و توسعه‌یافته، شکلی جدی به خود خواهد گرفت و مردم ضرب‌المثل معروف: «چون‌که صد آمد، نود هم پیش ماست» را با مسرت ورود زبان‌ها خواهند ساخت.
حجت الاسلام علی عسگری * - پیش از این، گفتیم که آیت‌ا. . . هاشمی‌رفسنجانی چه خود کاندیدا شود و چه از یکی از هم‌فکران با سابقه بالا و دارای تجربه و توان‌مند خود حمایت کند، حماسه‌ساز و امیدآفرین خواهد بود.
این سیاست‌مدار باتجربه و باتدبیر کشور که بنا به شرایط پیش‌آمده و چالش‌های فراروی نظام، بیش از گذشته حمایت و تشویق بزرگان نظام و مردم را با خود دارد، عصر روز شنبه (21/2/1392)، مصادف با آخرین روز ثبت‌نام کاندیداها در ساختمان وزارت کشور، آن هم در دقیقه نود، کاندیداتوری خود را اعلام و به‌صورت رسمی برای یازدهیمن دوره ریاست جمهوری ثبت‌نام نمود و طی بیانیه‌ای با اتخاذ سیاست «اعتدال علوی» برای مقابله با افراط و برچیدن چالش‌های پیش روی نظام، همت گمارد.
اعلام ثبت‌نام رسمی ایشان از طریق رسانه‌ها، تبلیغ روانی مثبت و آرامش‌بخشی را در افکار عمومی به‌ویژه نخبگان دل‌سوز به‌همراه داشت و موج شادی و امید سراسر کشور را فراگرفت به‌طوری‌که از زمان ثبت‌نام ایشان در وزارت کشور تاکنون، اقشار مختلف مردم طی تماس با ایشان و حامیان شناخته‌شده، این حرکت را تبریک گفته و ضمن تشکر، اعلام می‌دارند که دیگر نخواهند گذاشت حادثه سال ١٣٨٤ و مظلومیت ناشی از تخریب‌های سازمان‌یافته بر علیه این یار دیرین امام خمینی (ره) و رهبری که سرمایه انسانی و ملی کشور محسوب می‌گردد، تکرار شود.
وجدان‌های بیدار و افراد صاحب‌نام و باتجربه، تکلیف‌مداری توأم با ایثار و فداکاری این شخصیت فراجناحی را که مرد عمل است نه شعار، در جهت برون‌رفت از اوضاع نابسامان فعلی، ستایش نموده و برای همکاری در ستادهای تبلیغاتی و بعدها در جهت تحقق الگوی مدیریتی مطلوب و مورد نظر تجربه‌شده ایشان، ابراز وفاداری می‌کنند و این‌ها همه شواهد روشنی از تحقق حماسه سیاسی را نوید می‌دهد و شعری را که ایشان در دیداری قرائت نموده بود را به ذهن می‌آورد که:
گفت پیغمبر(ص) که گر کوبی دری عاقبت زان در برون آید سری
در تقابل با موج مردمی حاصل از اعلام حضور آیت‌ا. . . هاشمی‌رفسنجانی، هستند افرادی که حتی ثبت‌نام و انجام کارهای مقدماتی مربوط به ورود ایشان به عرصه رقابت را برنمی‌تابند و با تلخ‌کامی، نارضایتی خود را آشکار می‌کنند و به‌نظر می‌رسد، نمی‌توانند از شادی مردم، خوشحال باشند. اینان علیرغم اهانت و توهین در سال‌های اخیر، از این‌که نتوانستهاند سد راه این شخصیت گردند و حماسه‌آفرینی‌های او را در دوران انقلاب، جهاد و دفاع مقدس، سازندگی و خرابی‌های ناشی از جنگ و خدمات او را در خبرگان رهبری و مجمع تشخیص مصلحت نظام کتمان کرده و به فراموشی بسپارند، بسیار درمانده شده‌اند.
مطلب بسیار قابل دقت و تأمل این‌که با وجود همکاری و هماهنگی آیت‌ا. . . هاشمی‌رفسنجانی با مقام معظم رهبری و بیان مکرر ایشان مبنی بر این‌که: «اخوت بین من و رهبری از نوع اخوت فی ا. . . است و خناسان تاکنون نتوانستهاند خللی در آن وارد سازند و از این پس هم نخواهند توانست!»، باز هم هستند کسانی که قلب واقع نموده و آوردگاه جمل را به رخ می‌کشند و اعلام می‌دارند که: «حزب‌اللهی‌ها آماده مقابله‌اند؟!»؛ گویا جماعت یادشده، رفتارهای فراقانونی و التهاب‌آفرین را که هزینه فراوانی برای نظام و رهبری داشت و مقام معظم رهبری آن‌را تقبیح و محکوم نمود، فراموش کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد تناقض در گفتار و عمل این حضرات، مربوط به امروز و دیروز نیست و شاید دوگانگی آنان ریشه در باطن و تفکرات‌شان دارد که شعار خودجوش مردم مبنی بر: «خامنه‌ای زنده باد؛ هاشمی پاینده باد» را برنمی‌تابند.
دوستی می‌گفت ناراحتی این دسته افراد، به‌دلیل آگاهی مردم از بساط جهالت آنان است چرا که در سال‌های اخیر تشت آنان از بام افتاده و صدا کرده است. چرا که پس از سال‌ها تهمت و تخریب بر علیه آیت‌ا. . . هاشمی‌رفسنجانی، پیش از ثبت‌نام، مردم شعار می‌دادند:
بیا هاشمی خانه را تازه کن بسوزان بساط جهالت ز بن
کوتاه سخن این‌که، آمدن هاشمی مانند سدی برای ورود انسان‌های ناکارآمد به حوزه قدرت و مدیریت اجرایی کشور، خواهد بود و با رئیس‌جمهور شدن ایشان، نفوذ بی‌ریشه‌های تازه‌به‌دوران‌رسیده در نظام و انقلاب، کاهش یافته و بساط سوء مدیریت‌ها جمع خواهد شد. هم‌افزایی نخبگان و چهره‌های دل‌سوز و باتجربه در قالب یک مدیریت کارآمد و توسعه‌یافته، شکلی جدی به خود خواهد گرفت و مردم ضرب‌المثل معروف: «چون‌که صد آمد، نود هم پیش ماست» را با مسرت ورود زبان‌ها خواهند ساخت.
