چه کسی تابوی ورزشی ایران و آمریکا را شکست؟

در این چند روز بعد از اعلام حضور آیت الله هاشمی، آنقدر با اقبال عزیزان ورزش مواجه بودم که قلم را برداشتم تا این شور و شوق و ترانه‌سرایی‌ شادی جامعه ورزش را منعکس کنم.

یکی از قهرمانان این مرز و بوم که در دولت سازندگی در اولین مراسم تجلیل از قهرمانان خواستار هموار‌شدن ادامه تحصیل دانشگاهی قهرمانان بود و همین درخواست ایشان زمینه‌ساز ورود قهرمانان به دانشگاه شد، با شور و شعف زنگ زده بود که مراتب خوشحالی خود را از حضور «سردار سازندگی» عرضه بدارد و جمله بسیار زیبا و عمیقی را به کار برد و آن اینکه «آقای هاشمی با حضور خود در جمع کاندیداها این اطمینان را به جامعه تزریق کرد که جامعه می‌تواند راه خود را آزادانه برگزیند» و خاطرنشان کرد که «فایقی، اگر یادتان باشد این جامعه ورزش بود که اول‌بار برای قدردانی از ریاست محترم جمهور از لفظ سردار سازندگی استفاده کرد و آن در کنفرانس بین‌المللی سوارکاری بود.»

 هنوز غرق در طوفان فکری آن عزیز بودم که یکی از قهرمانان کشتی زنگ زد که «فایقی یادت هست آن بخشنامه اشتغال قهرمانان، وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها را مکلف می‌کرد برای به‌کارگیری قهرمانان و اینکه با استفاده از همان بخشنامه الان 16 سال است که مشغول به کار است.» در این دو روز آنقدر با اقبال عزیزان ورزش مواجه بودم که قلم را برداشتم تا این شور و شوق و ترانه‌سرایی‌ شادی جامعه ورزش را منعکس کنم. تنها چهارراه استامبول نبود که با کاهش قیمت دلار و یورو از این حضور استقبال کرد. تنها تشکل‌ها و گروه‌های سیاسی، اجتماعی، ملی نیستند که از این حضور به وجد آمده‌اند، بلکه جامعه ورزش هم طراوت گرفته است. جامعه ورزش جامعه قدرشناسی است، یادش نرفته که در دولت اول آقای هاشمی، آقای سامارانش رییس وقت کمیته بین‌المللی المپیک به ایران سفر کرد، با ریاست‌جمهور دیدار داشت و در آن دیدار عضویت نماینده ورزش کشور در کمیته بین‌المللی المپیک کلید خورد اما متاسفانه امروز نه‌تنها نماینده نداریم که در حال تعلیق هم هستیم. جامعه ورزش یادش نرفته که مراسم تجلیل از قهرمانان، یادگار «دوره سازندگی» است، جامعه ورزش یادش نرفته که در آن دوران ساخت هزارو377 پروژه ورزشی آغاز شد، یادش نرفته که در اولین شورایعالی ورزش که از قبل از انقلاب و از سال 51 که قانون ورزش به تصویب رسیده بود هیچ‌گاه تشکیل نشده بود و اولین جلسه آن در آن دوره تشکیل شد و در اولین جلسه راه‌اندازی لیگ‌های سراسری در رشته‌های مختلف ورزشی در دستور کار قرار گرفت، به‌طوری که در سال 74، میلیون‌ها سوت در مسابقات لیگ‌ها به صدا درآمد، جامعه ورزش به یاد دارد که چگونه اولین اعزام تیم کشتی به آمریکا هموار شد و به‌رغم همه مخالفت‌ها این شخص رییس‌جمهور بود که از ورزش دفاع کرد.

 و همین امر موجب شد در المپیک آتلانتا پس از سال‌ها پرچم مقدس جمهوری‌اسلامی ایران به اهتزار درآید. ورزشگاه‌های اختصاصی برای بانوان به بهره‌برداری رسید و ورزش ایران اسلامی به‌دلیل عنایت ویژه به ورزش بانوان مورد تقدیر جامعه جهانی ورزش قرار گرفت و کمیته بین‌المللی المپیک از ورزش ایران به‌دلیل تربیت مدیران کارآمد در حوزه‌های ورزش بانوان قدردانی کرد و فدراسیون ورزش بانوان کشورهای اسلامی تاسیس و با وجهه بالای بین‌المللی مامنی شد برای زنان مسلمان قاره کهن که امروزه نه از تاک نشان مانده و نه از تاک‌نشان.  موضوع صدور خدمات ورزشی که آن روزها در فوتبال، لژیونری نام گرفت محصول آن دوره بود که در این سال‌ها تیمی و باشگاهی را در لیگ فوتبال نمی‌شناسیم که بازیکن خارجی نداشته باشد. دو ابر باشگاه پایتخت که صادرکننده بازیکن بودند امروز واردکننده بازیکن هستند. قهرمانی جذاب سلیمانی عزیز را به‌خاطر بیاوریم که پرچم مقدس ما را بالاتر از شوروی آن روز و آمریکا به اهتزار درآورد و به‌خاطر بیاوریم که روزی نبود که حماسه‌ای در ورزش به‌وقوع نپیوندد که اگر به همه بپردازیم مثنوی هفتادمن کاغذ می‌شود. اختصاص یک درصد بودجه و یک ریال نخ سیگار هم مرهمی بود بر اقتصاد مریض و نحیف ورزش در آن دوران. جامعه ورزش به شادی نشسته است، امید دارد آن روزها دوباره تکرار خواهد شد متکامل‌تر و پویاتر از گذشته.